Po naciśnięciu pedału hamulca sprężone powietrze wypełnia komorę hamulca pneumatycznego, powodując ruch gumowej tarczy zwanej membraną i wypchnięcie metalowego pręta, zwanego popychaczem. Po zwolnieniu pedału hamulca ciśnienie zostaje zwolnione, a popychacz powraca do pierwotnego położenia.

Komory hamulca serwisowego/sprężynowego (SBC)
W pojazdach użytkowych stosowane są dwa główne rodzaje pneumatycznych siłowników hamulcowych: robocze i sprężynowe. Każdy typ wykorzystuje inny mechanizm do uruchamiania hamulców.
Komora hamulca roboczego zawiera elastyczną membranę, popychacz i sprężynę powrotną. Podczas hamowania siła popychacza jest przenoszona na sprężynę, która działa na szczęki lub klocki hamulcowe.
Granice regulacji dla Komory hamulcowe
W miarę zużywania się hamulców pneumatycznych łącznik łączący popychacz z zespołem hamulca musi być ponownie regulowany w regularnych odstępach czasu. Ta ponowna regulacja przesuwa popychacz dalej od komory hamulca, a także umożliwia kontakt szczęk lub klocków hamulcowych z bębnem lub tarczą.
Tarcza hamulcowa i klocki
Częścią, która najczęściej zużywa się w układzie tarczy pneumatycznej, jest wirnik i klocki. Ze względu na mniejszy rozmiar tarczy i klocków hamulcowych są one narażone na działanie większej ilości ciepła niż układ z zaciskiem bębnowym. Może to prowadzić do przedwczesnego zużycia tarczy i klocka.